تاریخ انتشار: 8 آبان 1399
در قسمت آخر فصل 1 پادکست یه فنجون کتاب یعنی قسمت دوازدهم، به سراغ مارک منسون و کتاب هنر ظریف بی خیالی رفتیم. این کتاب همان فلسفه های قدیمی رو با زبان مدرن به خوبی بازآفرینی میکنه.
ما اینجاها فعالیم: اینستاگرام – تلگرام – یوتیوب – وبسایت
گوینده و نویسنده: شیما
تدوینگر: هاتف
موسیقی متن: ترک Guaranteed از Eddie Vedder
رونوشت قسمت 12:
سلام شما به پادکست یه فنجون کتاب گوش می کنید و من شیما هستم. تو قسمت دوازدهم به سراغ کتاب هنر ظریف بیخیالی رفتیم. مارک منسون تو این کتاب میگه هنر ظریف بیخیالی به معنای صرفا بیخیالی نیست بلکه به معنای راحت بودن نسبت به تغییر کردنه.
تیکه هایی از این کتاب رو بشنویم:
“سفر بهترین ابزار برای بهبود شخصیت مونه، چون سفر ما رو از ارزش ها و فرهنگ جدا میکنه و بهمون نشون میده که یه جامعه ی دیگه ام هست که میتونه با ارزش ها و فرهنگی کاملا متفاوت با ما زندگی کنه و از خودش بیزار نباشه. وقتی در معرض بقیه فرهنگها و معیارها قرار میگیریم، چیزایی که تو زندگی هامون به نظرمون واضح میاد و میتونیم دوباره بررسی کنیم و شاید به این نتیجه برسیم که لزوما بهترین روش زندگی نیستن.”
منسون میگه: “هر چی بیشتر چیزی هویت شما رو تهدید کنه، بیشتر ازش اجتناب میکنید.”
اون میگه: “درک یه نکته ساده باعث تمام بهبودها و پیشرفت های زندگی مون میشه. و اونم اینه که هر کدوم از ما مسئول تمام چیزهاییه که تو زندگیش اتفاق افتاده مستقل از اینکه شرایط خارجی چطوره. ما همیشه اتفاقاتی که برامون میوفته رو کنترل نمیکنیم.
در مقابل همیشه قضاوتمون رو از اتفاقاتی که برامون میوفته کنترل میکنیم و همینطور واکنشی که نشون میدیم.
چه این موضوع رو بپذیریم چه نپذیریم، این ماییم که مسئول تجربیات مونیم. امکان نداره که مسئول نباشیم.
حتی اگه انتخاب کنیم که عمدا اتفاقاتی که در زندگی هامون میوفته رو قضاوت نکنیم باز هم اتفاقات زندگی مونو به نحوی قضاوت کردیم.
ما رنج میکشیم چون خیلی ساده رنج کشیدن برامون مفیده. این شیوه ی مطلوب طبیعته برای اینکه بهمون بفهمونه که وقت تغییره. ما اینجوری تکامل پیدا کردیم که با سطحی از نارضایتی و عدم قطعیت بتوینم کنار بیایم، به خاطر اینکه یه موجوده تا حدی ناراضی که زیاد از آینده قطعیت نداره در مورد چیزی، میره که تمام تلاششو برای ابتکار زدن و زنده موندن بکنه.”
مارک منسون در جای دیگه ای از کتاب میگه:
“بین تمام دغدغه ها و نگرانیها، وقتی انتخاب میکنیم که حاضریم رنج کدوم یکی رو تحمل بکنیم، احساس خوشحالی و خوشبختی میاد سراغ مون. اونجاست که زندگی پدرمونو درمیاره.
به خاطر اینکه متوجه نبودیم چرندیاتی که از “خوشبختی و شادی” تو فیسبوک و بقیه جاها تو سالهای گذشته خوندیم و میلیونها بار به اشتراک گذاشتیم ایرادش کجاست: آرزوی تجربه ی مثبت داشت خودش یه تجربه ی منفیه. و به طرز تناقض آمیزی، پذیرش یه تجربه ی بد، خودش یه تجربه ی مثبته. متاسفانه این واقعیته تلخیه.
این همون چیزیه که فلیسوف آلن واتس بهش میگه “قانون برگشت به عقب (the backwards law). اون میگه هرچی بیشتر یه نفر بره دنبال احساسات مثبت، کمتر احساس رضایت پیدا میکنه، چون دنبال کردنه چیزی در درجه اول اینو تقویت میکنه که کمبودش وجود داره.
همه از احساس خوب لذت میبرن. همه دوس دارن زندگیه بی دغدغه ی شاده راحت داشته باشن که توش راحت عاشق بشن، ایده آل به چشم بیان، پول در بیارن، مشهور و محترم و محبوب باشن و دیگران همش اونارو ستایش کنن. همه اینو میخوان. خواستنه همچین چیزی راحته. سوال جالب تر که اغلب مردم بهش فکر نمیکنن اینه که “کدوم رنج رو تو زندگی میخوان انتخاب کنن؟ حاضرن برای کدوم هدف زحمت بکشن؟” چون ایناس که مشخص میکنه زندگی مون قراره چه شکلی بشه.
خلاصه اینکه اگه میخواید بهتر بشید باید ارزش هاتونو اولویت بندی کنید و تصمیم بگیرید که میخواید برای کدوم شون رنج و زحمت بکشید.”
امیدوارم از خوندن این کتاب لذت ببرید و متشکرم که به این قسمت گوش کردید.
