تاریخ انتشار: 30 مرداد 1399
در قسمت دوم پادکست یه فنجون کتاب به سراغ کتاب شناخته شده ویکتور فرانکل یعنی کتاب انسان در جستجوی معنا رفتیم.
ما اینجاها فعالیم: اینستاگرام – تلگرام – یوتیوب – وبسایت
گوینده و نویسنده: شیما
تدوینگر: هاتف
موسیقی متن: ترک Rajaz از Camel
رونوشت قسمت 2:
سلام شما به پادکست یه فنجون کتاب گوش می کنید و من شیما هستم. تو قسمت دوم به سراغ کتاب انسان در جستجوی معنا میریم. ویکتور فرانکل، روانپزشک معروف با کتابش تونسته چندین نسل از آدم هارو در تحمل رنج زندگی کمک کنه. او میگه از رنج زندگی نمی تونیم اجتناب کنیم. فقط می تونیم واکنش مون رو نسبت به اون تغییر بدیم، ازش معنا بسازیم و به سمت اون هدف حرکت کنیم.
تیکه هایی از این کتاب رو با هم بخونیم:
“ماهایی که تو اردوگاه های مرگ نازی زندگی کردیم، می تونیم به یاد بیاریم اونایی رو که بین آلونک ها می چرخیدن و دیگران رو دلداری می دادن، اونایی رو که آخرین تیکه های نون شون رو به دیگران می دادن. تعدادشون زیاد نبود، اما به اندازه کافی گواه یه نکته درباره آدما بود: اونم اینکه همه چیز رو می تونی از یه آدم بگیری… ولی آخرین آزادی های یه نفر رو نه! انتخاب اینکه نگرشمون به شرایط چیه و چه مسیری رو انتخاب می کنیم!”
پیام نهایی این کتاب امیده! حتی در مزخرف ترین شرایط، دردناک ترین و بی روح ترین شرایط زندگی میگه اونایی که برای زندگی شون “معنایی” پیدا می کنن، در نهایت اون ها هستن که می تونن از سختی هاشون عبور کنن. به قول خودش “اون هایی که یک چرایی برای زندگی دارن، تقریبا هر چگونگی ای رو می تونن تحمل کنن.” چرا که به نوعی رنج وقتی معنایی ازش ساخته میشه دیگه رنج نیست. درست مثل معنای قربانی کردن.
در قسمت دیگه ای از کتاب فرانکل میگه:
“موفقیت یا خوشبختی نباید هدف زندگی باشه. هر چی که تلاش کنی بیشتر بهش برسی، بیشتر ازش دور میشی. بلکه موفقیت و خوشبختی اثرات جانبی و ناخواسته فداکاری یک فرد به چیزی فراتر از خودشه. خوشبختی باید اتفاق بیفته، درست مثل موفقیت. اما واقعیت اینه که گاهی اوقات باید برای به دست آوردن چیزی، اونو ولش کنی تا خودش به سمتت بیاد. وظیفه اصلی ما اینه که به حرف ضمیرمون گوش بدیم و با بهترین توانمون کاری که باید انجام بشه رو انجام بدیم. اونوقت… در بلندمدت… خودتون می بینید که خوشبختی و موفقیت هم باهاش میاد.”
“ممکنه فک کنید که شرایط دیگه بدتر ازین نمیشه. اما باور کنید که همه چیز میتونه بدتر هم بشه! اگر فقط من و شما بهترینی که می تونیم باشیم، نباشیم.”
واقعیت اینه که اینکه ما از زندگی چی انتظار داشته باشیم مهم نیست، مسئله اینه که زندگی از ما چی می خواد. ما باید دست از سوال درباره معنای زندگی برداریم و بجاش به خودمون به عنوان افرادی نگاه کنیم که هر روز و هر ساعت توسط زندگی دارن مورد سوال قرار می گیرن! جواب ما به سوال زندگی، نه فقط در حرف و نیت، بلکه در عمل باید صحیح باشه. در نهایت، زندگی یعنی پذیرفتن مسئولیت یافتن جواب درست به مشکلات زندگی و انجام وظایفی که به هر آدمی محول شده.”
“برای اولین بار در زندگیم حقیقت رو بین اشعار و سخنان شاعران و متفکران اینطور دیدم که “عشق، هدف نهایی و عالی ترین هدفیه که انسان میتونه آرزو کنه و نجات انسان فقط از طریق عشق امکان پذیره.”
چون عشق تنها راه انسان ها برای درک درونی ترین ویژگی های شخصیت انسانه. هیچکس نمی تونه کامل انسان دیگه ای رو بفهمه مگر اینکه به او عشق بورزه. عشقه که کمک می کنه نه فقط صفات و ویژگی های انسان های دیگه رو ببینیم، بلکه فراتر ازون، بتونیم پتانسیل های اونها رو ببینیم که هنوز بالفعل نشده اما لازمه که بشه. و از طریق عشقه که انسان ها می تونن پتانسیل های خودشون رو بالفعل کنن. کافیه آدم ها از پتانسیل هاشون و ازون کسی که باید بهش تبدیل بشن آگاه شن.”
” چرا که وقتی شرایط قابل تغییر نیست، لاجرم انسان باید تغییر کنه.”
“با اعتراف به اینکه هر انسانی مسئولیت بالفعل کردن پتانسیل زندگیش رو به دوش داره، میخواهم تاکید کرده باشم که معنای واقعی زندگی در بیرون کشف میشه نه در درون آدم ها. من این ویژگی سازنده رو “خود متعالی وجود انسان” نامیدم. به این معنا که انسان بودن همیشه به معنای چیزی یا کسی غیر از “خود” اشاره داره. هر چی یه انسان بیشتر خودش رو فراموش میکنه، با وقف کردن خودش در راه هدفی یا عشق دیگری، اون انسان بیشتر خودش رو بالفعل کرده. در واقع اون چیزی که بهش میگیم “بالفعل کردن خود” یه هدف دست نیافتنی نیست؛ بلکه یکی از اثرات جانبی “خود متعالی” هست.”
امیدوارم از خوندن این کتاب لذت ببرید و متشکرم که به این قسمت گوش کردید.
