معرفی و نقد کتاب: مینیمالیسم دیجیتال

نقد کتاب مینیمالیسم دیجیتال نوشته کال نیوپورت

کال نیوپورت نویسنده، معتقده که زمان اون رسیده که در مورد زندگی دیجیتالیمون تصمیمهای سختی بگیریم و “فلسفه استفاده از فناوری” رو بپذیریم.

چهار روز پیش، اینستاگرام و فیسبوک رو غیرفعال کردم. این یه گام بنیادیه که یه هفته پیش، هرگز آرزو نمیکردم که این کارو انجام بدم. در واقع، من به هر کسی که چنین پیشنهاد مزخرفی بهم میداد، میخندیدم و دوباره میرفتم استوریهای دوستامو چک میکردم. اما این مال قبل از این بود که بفهمم کال نیوپورت کیه، و تحت تأثیر چند فصل اول کتابش قرار بگیرم که در مورد دیجیتال مینیمالیسم، به معنی انتخاب زندگی متمرکز، در یه جهان پرهیاهوئه. (پورتفولیو/ انتشارات پنگوئن، 2019)

نیوپورت در این کتاب بسیار خوندنی، از تلاش هایی که خیلی از مردم برای متعادل شدن در استفاده از شبکه های اجتماعی انجام میدن، قدردانی میکنه. اون خاطرنشان میکنه که انسانها، نباید خودشونو به خاطر این سرزش کنن که کنترلی روی خودشون ندارن، چون فاقد تجهیزات لازم برای مقابله به مثل هستن.

“تصمیمهای بلاتکلیف، به خودی خود، برای مهار فناوریهای جدید کافی نیست، تا بتونه چشمانداز ذهنی شما رو مورد هجوم قرار بده – قابلیت طراحی و قدرت فشارهای فرهنگی که از اونا حمایت میکنه، برای موفق شدن راهکارهای موردی، خیلی قوی عمل میکنه.” 

در عوض، نیوپورت پیشنهاد میده از فلسفه استفاده از فناوری استفاده کنین که “ریشه در ارزشهای ژرف شما داره”، و پاسخهای واضحی به این سوالها میده که از چه ابزاری باید استفاده کنین و نحوه استفاده از اونا چجوریه و چیزی که به همون اندازه مهمه، اینه که این امکانو براتون فراهم میکنه که با اطمینان، تمام موارد دیگه رو نادیده بگیرین.” فلسفه ای که اون ارائه میده، مینیمالیسم دیجیتال نام داره و با این باور اونو پایه ریزی میکنه که وقتی در ابزار دیجیتالی جدید ازش استفاده بشه، با کمتر استفاده کردن از این وسایل، تأثیر بیشتری ازش به دست میاد.

این کتاب به دو قسمت تقسیم شده، قسمت اول که فلسفه رو توضیح میده، نیروهایی رو بررسی میکنه که تو بازی، باعث میشن ابزارهای دیجیتال در برابر مردم مقاومت ناپذیر بشنو این دلیلو میاره که در واقع، چجوری با از برق کشیدن اونا، روابطتون با بقیه بهتر میشه. مورد دوم مجموعه ابزاری از پیشنهادهای عملیه که میگه چجوری دوباره کنترل خودتونو دربرابر عادتهای دیجیتالی به دست بیارین و چه تغییری در سبک زندگیتون، برای این کار سودمنده.

در حالیکه کتاب پر از حقایق، مثالها و ایده ای جذابه، نیوپورت دو نکته رو بیان میکنه که من از زمانی که خوندنشون، همش در موردشون فکر میکنم. اول، در مورد لزوم 30 روزه “پاکسازی دیجیتال” بحث میکنه، هنگامی که شما به مدت یک ماه تمام، باید رسانای اجتماعی که به اختیار خودتون انتخاب کردین رو کنار بگذارین تا “خودتون رو از چرخه اعتیادی که نسبت به نصب خیلی از ابزارهای دیجیتال پیدا کردین، جدا کنین”. استدلالش انقدر قانع کننده است که من سریعاً، 30 روز پاکسازی مو شروع کردم.

ضمن این کار، در این دوره پاکسازی، هرکس باید در اوقات فراغتش، به شدت دنبال کارای مشابه و با کیفیت بالا بره تا بتونه این خلاء گریز ناپذیر و پر کنه. این کار منجر به مورد دومی شد که منو مجذوب خودش کرد – اهمیت و حتی لزوم انسانهایی که از دستاشون، برای مفهوم احساس عمیق در زندگی استفاده میکنن.

“دلیل اینکه شما از هنرهای دستی استفاده میکنین، اینه که دنیای مجازی صفحه نمایشو ترک کنین و در عوض، با روشهای پیچیده تر، با دنیای فیزیکی اطرافتون کار کنین، چنین مواقعی دارین با استعدادهای اولیتون، واقعی تر زندگی می کنین. صنایع دستی از ما یه انسان میسازه، و با انجام هنرهای دستی، یه رضایت عمیقی برامون به ارمغان میاره که (به جرات میگم) در بقیه فعالیت هایی که کمتر عملی هستن، به سختی تکرار میشه.”

در ادامه، نیوپورت به مکانیک فیلسوف، متیو کرافورد اشاره میکنه که معتقده انگیزه ارسال عکس در اینستاگرام، “فریاد دیجیتالی برای جلب توجه” در غیاب دستاوردهای ملموسی مثه “یه نیمکت چوبی خوش ساخت یا تشویق در یک اجرای موسیقیه.”

وقتی روابط، سرگرمیها و کیفیت کلی زندگی بهبود پیدا خواهند کرد که دیگه لحظای آروم و خالی زندگیمون رو که توش بی مبالات عمل کردیم، ادامه ندیم و در مورد مزایای واقعی پلتفرم های اجتماعی که بهمون پیشنهاد میشه، پرس و جو کنیم. مثلاً، آیا حالتون بهتر نمیشه اگر ماهی یه بار، یکی از دوستاتونو برای قهوه ملاقات کنین، یا هر هفته نیم ساعت وقت بذارین و به بستگانتون زنگ بزنین تا اینکه وقتتونو برای دیدن عکسهای پست شده بگذارین و برای اثباتِ در ارتباط بودنتون، اون عکسا رو “لایک” کنین؟

با این حال، من هنوز در اوایل پاکسازی دیجیتالی خودم هستم و در حالی که ایده اینه که با این روشی که بستر شبکه های اجتماعی رو کنترل میکنم، در پایان ماه دوباره ازشون استفاده کنم، برخلاف اون چیزی که فکر میکردم، الان خیلی متعجبم که چقدر کم، دلم براشون تنگ شده. به همون اندازه تعجب میکنم که هر وقت سراغ تلفنم میرم، هیچ دلیلی غیر از این نداره که یه نگاهی بندازم و بعد دوباره خودمو جهت دهی میکنم.

اگر عادت کردین از نت فلیکس استفاده کنین، یا اعتیاد به توییتر، باعث نگرانیتون شده، پس باید این کتابو بخونین. نویسنده اون، نیوپورته که موشکافانه و به روشی جذاب، این کتابو نوشته، در پایان هر فصلی هم به طور خلاصه، نکاتی که گفته رو مرور میکنه و لیستی از نکات مهم تمرینا یا درسا رو ارائه میده. اما از قبل بدونین – ممکنه انقدر این کتاب براتون الهام بخش باشه که مثه من، کار غیرممکن فشار روی دکمه “غیرفعال کردن” رو انجام بدین.

منبع:

https://www.treehugger.com/digital-minimalism-choosing-focused-life-noisy-world-book-review-4856194

پیشنهاد میکنم اگه علاقه دارین این موضوع رو از زبان گیرای نویسنده در تدتالک کال نیوپورت ببینین و لذت ببرین:

خلاصه کتاب مینیمالیسم دیجیتال نوشته کال نیوپورت

کتاب در یک جمله

• مینیمالیسم دیجیتال، یه فلسفه فناوریه که در اون، شما تمرکز وقت آنلاین خودتونو، رو چند تا کاری میذارین که به دقت انتخابشون کردین، و اونا پشتوارهای برای چیزهای با ارزشتون میشن.

پنج ایده بزرگ

1. مینیمالیسم دیجیتال: “فلسفه استفاده از فناوری که در اون شما وقت آنلاین خودتونو، بر روی تعداد کمی از فعالیتهایی که با دقت و به صورت بهینه انتخاب شده، متمرکز میکنین که به شدت از چیزایی که براشون ارزش قائلین، پشتیبانی میکنه و بعد با رضایت، همه چیزای دیگه رو کنار میگذارین.”
2. پاکسازی دیجیتال: تمرینیه که در اون، برای فناوری هاتون قانون تعریف میکنین، سی روز اونا رو کنار میذارین و بعد دوباره با این فناوری ها کار میکنین.

3- محرومیت از تنهایی: حالتیه که در اون، زمانی که صرف میکنین تا با افکار خودتون تنها باشین و فکرای دیگه هم به سراغتون نیاد، تقریباً به صفر میرسه.

4- تناقض رسانای اجتماعی: شبکه های اجتماعی باعث میشن هم اتصالتون برقرار باشه و در عین حال تنها باشین، و هم در عین حال احساس شادی داشته باشین و غمگین باشین.  

5- اصل بنت: روشیه که در اون، انرژی زیادی میذارین تا  فعالیتهایی که دنبالش هستین رو اولویت بندی کنین، از مهارتها برای تولید چیزهای ارزشمند در دنیای فیزیکی استفاده میکنین، و به دنبال کارهایی هستین که در دنیای واقعی، نیاز به تعاملات اجتماعی ساختاریافته دارن.

خلاصه مینیمالیسم دیجیتال

مقدمه

نیوپورت مطمئنه اون چیزی که ما بهش احتیاج داریم اینه: “یه فلسفه تمام عیار برای استفاده از فناوری که ریشه در ارزشهای ژرفتون داره. فلسفه ای كه بتونه پاسخ روشنی به این سوالها بده كه از چه ابزاری باید استفاده كنین و نحوه استفاده ازشون چجوریه، و چیزی که به همون اندازه مهمه، اینه که با اطمینان، قادر باشین هر چیز دیگه ای رو کنار بگذارین. “

رقابت تسلیحاتی نامتعادل

“مردم چون تنبلن، در برابر صفحه های نمایش از پا در نمیان، بیشتر هم به این دلیله که میلیاردها دلار، برای این پیامد غیر قابل اجتناب، سرمایهگذاری شده.”

این ادعای نیوپورته که بررسی “لایکها”، دود کردن سیگار جدیده.

اعتیاد این طور تعریف میشه: “شرایطی که در اون فرد، درگیر استفاده از ماده یا رفتاری میشه که اثرات رضایت بخشش، انگیزه ای براش بوجود میاره که مکرراً اون کارو، با اینکه اثرات مخربی هم داره، ادامه میده.”

آدام آلتر نویسنده، پس از بررسی ادبیات روانشناسی و مصاحبه با افراد مرتبط با دنیای فناوری، متوجه شد که:

• فناوریهای جدید ما، به ویژه برای رواج رفتارهای اعتیادآور، بسیار مناسبند؛ و
• در بسیاری از موارد، این خواص اعتیاد آور فناوریهای جدید، دارای ویژگیهایی هستن که به دقت روی طراحیشون کار شده.

شرکتهای فناوری، اعتیاد رفتاری رو از راای زیر ترویج میدن:

1. تقویت کردن مثبت و متناوب؛ و
2. وادار کردن برای تأیید اجتماعی.

مینیمالیسم دیجیتال: یک راه حل کوتاه 

نیوپورت مینیمالیسم دیجیتال رو چنین تعریف میکنه: “فلسفه استفاده از فناوری که در اون شما وقت آنلاین خودتونو، بر روی یه سری فعالیتهایی متمرکز میکنین که با دقت و به صورت بهینه انتخاب کردین، و اونا شدیداً از چیزایی که براتون ارزشمنده، پشتیبانی میکنن و بعد با رضایت، از بقیه چیزا دل میکنین.”

نیوپورت مینویسه: “برای مینیمالیستها، مهم نیست چیزهای کوچیک رو از دست بدن.” دغدغه مهمتر اونا، کوچیک جلوه دادن چیزای بزرگیه که  قطعاً تا حالا فهمیدن اونا زندگی خوب رو، خوب می کنن.”

اصول مینیمالیسم دیجیتال

•  اصل شماره 1: “مینیمالیست دیجیتالها، پی بردن که زمان و توجهشونو با دستگاا، برناما و کارای خیلی زیادی پر کردن که براشون کلی هزینه منفی ایجاد کرده و هر کدوم از اینها، به طور جداگانه، میتونه منافع کمی که دارن رو در خودش فرو ببره.”
•  اصل شماره 2: “مینیمالیست دیجیتالها، بر این باورن که تصمیم گیری در مورد یه فناوری خاصی که از چیزهای باارزش شون پشتیبانی میکنه، اولین قدم برای هر فرده. برای اینکه منافع زیاد بالقوه شون رو به دست بیاریم، لازمه با دقت در مورد چگونگی استفاده از این فناوری فکر کنیم.”
•  اصل شماره 3: “مینیمالیست دیجیتالها، بیشترین رضایتی که از تعهد عمومیشون نسبت به تعامل با فناوریهای جدید به دست آوردن، اینه که آگاهانه تر رفتار میکنن. دلیل این رضایت، جدای از تصمیمات خاصیه که میگیرن و یکی از بزرگترین دلایلیه که مینیمالیسم برای اهل فنش، سودمند به نظر میرسه.”

پاکسازی دیجیتال: روش (به سرعت) مینیمالیست شدن

در اینجا، نیوپورت فرآیند اون چیزی که پاکسازی دیجیتال نامیده رو توضیح میده:

یه دوره سی روزه، خودتونو از فناوری هایی که در زندگیتون انتخاب کردین، رها کنین. در طی این استراحت سی روزه، دنبال کارها و رفتارهایی باشین که برای شروع دوبارتون، هدفمند باشه و راضیتون کنه. در پایان این دوره استراحت، با شروع از صفر، دوباره فناوریهای انتخابیتونو وارد زندگیتون کنین. مشخص کنین که هر تکنولوژی جدیدی که دوباره میاد تو زندگیتون، چه ارزشی براتون داره و به ویژه چجوری ازش استفاده میکنین تا این ارزشو به حداکثر خودش برسونین.”

سه مرحله برای فرایند پاکسازی دیجیتال وجود داره

مرحله شماره 1: قوانین فناوری رو برای خودتون تعریف کنین

• “پاکسازی دیجیتال در درجه اول، بر روی فناوریهای جدیدی متمرکزه که برناما، سایتها و ابزارهایی رو که از طریق رایانه یا صفحه تلفن همراه عرضه میشه، توصیف میکنه. احتمالاً باید بازیهای ویدیویی و پخش کننده ویدیو را نیز در این گروه قرار بدین. “
• “از هر یک از این فناوریهایی که “به اختیار خودتون” انتخابشون کردین، سی روز فاصله بگیرین- به این معنی که میتونین بدون اینکه آسیبی بهتون برسه، یا مشکل اساسی در زندگی شخصی یا شغلیتون پیش بیاد، از اونا دور بشین. در بعضی موارد، کلاً سراغ این فناوریها نرین، و در بقیه موارد، طبق یه سری روشهای عملیاتی، زمان و نحوه استفاده از فناوری رو، برا خودتون مشخص کنین. در پایان، چیزی که براتون میمونه لیستی از فناوریهای غیرقابل استفاده، به همراه روشهای عملیاتی مرتبطه. اینو بنویسین و جایی بذارین که هر روز ببینیش. شفافیت در اونچه که در طی دوران پاکسازی، اجاره انجام شو دارین یا ندارین، کلید موفقیت این کاره.”

مرحله شماره 2: سی روز تنفس به خودتون بدین

• احتمالاً اولین یا دومین هفته پاکسازی دیجیتال، اینکه بخواین مقاومت کنین و سراغ تکنولوژی هایی که باهاش سروکار داشتین، نرین، سخت بهتون میگذره. در هر صورت، این احساسات از بین خواهند رفت و وقتی زمانش برسه که در پایان پاکسازی، تصمیمات شفافی بگیرین، احساس ناشی از این سمزدایی، ثمربخش خواهد بود. در هر حال، هدف پاکسازی دیجیتالی، حقیقتاً این نیست که از زمانی لذت ببرین که به دور از فناوری دست وپاگیر هستین.”

• “در طی این فرآیند یک ماهه، شما باید به شدت به دنبال کارهایی با کیفیت بالاتر باشین تا بتونین خلائی که با دور شدن از تکنولوژیهای انتخابیتون پیش اومده رو پر کنین. این دوره باید یه دورهای باشه که کارها و آزمایشهای نفسگیری انجام میدین. شما باید در پایان این پاکسازی، از اول، نوع فعالیتهایی که معمولاً باعث رضایت واقعی میشن، رو یاد بگیرین و این توانایی رو به دست بیارین که با اطمینان یه زندگی بهترو بسازین – زندگی که در اون، فناوری فقط نقش حمایت کننده از اهداف مهمتر داره.”

مرحله شماره 3: تعریف جدیدی از فناوری داشته باشین

پس از تعریف جدید فناوری، از خودتون بپرسین،

• آیا این فناوری مستقیماً از چیزی پشتیبانی میکنه که من عمیقاً براش ارزش قائلم؟
• آیا این فناوری، بهترین راه، برای حمایت از این ارزشه؟
• چجوری باید از این فناوری استفاده کنم تا ارزش اونو به حداکثر و آسیب هاشو به حداقل برسونم؟

برای اینکه در پایان پاکسازی دیجیتالی، اجازه بدین یه فناوری دلخواه، به زندگیتون برگرده، باید:

از چیزی که عمیقاً براتون ارزش داره، استفاده کنین (اینکه فقط یه چند تا مزیت داشته باشه، کافی نیست)؛

برای استفاده از اون فناوری که براتون ارزش داره، بهترین راهو انتخاب کنین (اگه اینطوری نباشه، اونو با چیز بهتری جایگزین کنین)؛ و

• نقشی در زندگی خودتون داشته باشین که محدود به یک روش عملیاتی استاندارد باشه و مشخص کنه چه زمانی و چجوری ازش استفاده کنین.

وقت گذروندن در تنهایی: وقتی تنهایی، باعث نجات مردم میشه

در فصل 4، نیوپورت روشی رو به نام محرومیت از تنهایی معرفی میکنه: زمان بسیار کمی که صرف میکنین تا با افکار خودتون تنها باشین و فکرای دیگه هم به سراغتون نیاد.

برای تمرین محرومیت از تنهایی، تلفنتونو تو خونه بذارین و برین به یه پیادهروی طولانی، و نامه بنویسین.

روی «لایک» کلیک نکنین

توی اوقات فراغت، پیش فرض مغز ما اینه که به زندگی اجتماعی که داریم، فکر کنه.

قطع ارتباط اجتماعی، همون احساس درد جسمانی رو به ما میده.

“رسانای اجتماعی یا ما رو تنها میکنن یا باعث شادی ما می شن.”

“هرچی بیشتر از رسانای اجتماعی برای تعامل با شبکه استفاده کنین، زمان کمتری رو به ارتباطات آفلاین اختصاص میدین.”

هرچی بیشتر از رسانای اجتماعی استفاده کنین، اغلب زمان کمتری رو به تعامل آفلاین اختصاص میدین، به این معنی که بیشتر احساس تنهایی و بدبختی میکنین. همونطور که نیوپورت مینویسه، “تشویقهای کمی که برای پستاتون، از صفحات اجتماعی دوستتون دریافت میکنین، یا لایک کردن آخرین عکس اینستاگرامشون، نمیتونه فقدان بزرگ به مدت طولانی با هم نبودن در دنیای واقعی رو، جبران کنه.”

به گفته نیوپورت، برای موفقیت در مینیمالیسم دیجیتال، باید با روشی که با عقل جور درمیاد، بین مکالمه – که ارتباط با پهنای باند بالاتر و قوی تره و روبرو شدن انسانها در دنیای واقعی رو تعریف میکنه – و ارتباطات – تعاملات با پهنای باند کم که زندگی اجتماعی آنلاینمونو تعریف میکنه، موازنه برقرار کنین. (توجه: نیوپورت تمایز فوق رو از استاد مؤسسه فناوری ماساچوست، شری ترکل وام می گیره.)

نیوپورت توضیح میده،

فلسفه ارتباطات مکالمه محور، استدلال میکنه که مکالمه تنها شکل تعامله که به تعبیری، برای حفظ یه ارتباط، مهمه. این مکالمه میتونه به صورت ملاقات حضوری، گپ ویدیویی یا تماس تلفنی باشه – به شرطی که با معیارهای شری ترکل، در ارتباط با نشانای مشابه نامحسوس، مثه تن صدا یا حالت چهره شما مطابقت داشته باشه. هیچ چیز متنی یا غیر تعاملی – که به طور کلی شامل همه رسانای اجتماعی، ایمیل، متن و پیامهای کوتاهه – به عنوان مکالمه محسوب نمیشه و به جاش باید در گروه ارتباط صرف، دستهبندی بشه.

برای داشتن یه ارتباط مکالمه محور، از کلیک کردن روی دکمه “لایک” یا کامنت گذاشتن در شبکه های اجتماعی، پیام کوتاه دادن و ترتیب دادن مکالمات ساعات کاری خودداری کنین.

بهسازی اوقات فراغت: اوقات فراغت و زندگی خوب

“برای گذروندن یه زندگی خوب، نیاز به فعالیت هایی داریم که هدفی جز رضایتمندی از خود فعالیت ایجاد نکنه.”

“اگه شروع به پاکسازی چیزای کم ارزش دیجیتالی کنین که حواستونو پرت میکنن، اما قبلش اونو با چیزهای پوچی جایگزین کنین که قانعتون میکنه اونا رو فراموش کنین، در بهترین حالت، تجربتون بیجهت ناخوشایند خواهد بود و در بدترین حالت شکست سنگینی خواهید خورد.”

برای دنبال کردن اونچه نیوپورت اصل بنت نامیده:

1. کارهای مورد نیاز رو که انرژی زیادی براشون میگذارین، اولویت بندی کنین.

1. از مهارت هاتون برای تولید چیزهای ارزشمند در دنیای فیزیکی استفاده کنین. و
2. به دنبال فعالیت‌هایی باشین که در دنیای واقعی، به تعاملات اجتماعی نیاز دارن.

نیوپورت پیشنهاد میکنه در طی شش هفته، هر هفته، یک مهارت جدید رو یاد گرفته و به کار بگیرین.

به مقاومت در برابر توجه بپیوندید: داوود و جالوت 

“اقتصاد توجه” اون بخش تجاری رو توصیف میکنه که یه کاری میکنن پولای جمع شده، توجه مشتریان رو جلب کنه و بعد اونا رو مجدداً بسته بندی کرده و به تبلیغاتکنندگان میفروشن.

برای پیوستن به مقاومت در برابر توجه:

1. رسانای اجتماعی رو از تلفن خودتون حذف کنین.
2. دستگاهای خودتون رو به رایانه ی یک منظوره تبدیل کنین.
3. از رسانای اجتماعی، مانند یک حرفه ای استفاده کنین.
4. با احتیاط از رسانا استفاده کنید؛ و
5. گوشی هوشمند خودتون رو ساده جلوه بدید.

منبع:

https://www.samuelthomasdavies.com/book-summaries/business/digital-minimalism/

دوستان از کال نیوپورت یه کتاب دیگه ام خیلی محبوب شد به اسم کتاب کار عمیق که پیشنهاد اگه علاقه دارین خلاصه و نقدشو اینجا بخونین! امیدوارم که از خوندنش لذت ببرین!

اگه از کتاب مینیمالیسم دیجیتال خوشتون میاد میتونین از همین لینک به راحتی بخرینش!

به پادکست مون خوره کتابم سر بزنین. ما تو “یه فنجون کتاب” مون تیکه هایی از کتابارو که خودمون ازشون لذت بردیم رو براتون میخونیم. تو هر قسمت “یه نویسنده” ام سیر تحولات فکری و شخصیتی یه نویسنده ی بزرگو براتون تعریف میکنیم. امیدوارم که از گوش کردنشون لذت ببرین.